معرفی و بررسی انواع فرمان دوچرخه (مزایا، معایب و کاربری مناسب)

همانطور که هر دوچرخه سواری می داند، فرمان یکی از اجزای ضروری دوچرخه است زیرا به ما امکان می دهد دوچرخه خود را هدایت و کنترل کنیم! فرمان ها اشکال و اندازه های مختلفی دارند که هر کدام تجربه متفاوت و کاربری مختلفی از دوچرخه سواری را ارائه می دهند که بر نحوه کنترل و راحتی ما تأثیر می گذارد.

در این مقاله قصد داریم انواع فرمان های محبوب و پرطرفدار دوچرخه را معرفی و بررسی کنیم و و ممکن است نام برخی از این فرمان ها را نشنیده باشید. پس با ما همراه باشید با معرفی و بررسی انواع فرمان دوچرخه!

نکاتی که باید در هنگام خرید فرمان در نظر بگیرید!

اگر قصد دارید که یک فرمان جدید برای دوچرخه خود تهیه کنید، ابتدا باید چند فاکتور را در نظر بگیرید. توجه به مراحل زیر تضمین می کند که در نهایت بهترین فرمان دوچرخه را انتخاب کنید!

شکل فرمان

عرض فرمان

ارتفاع فرمان

قطر کرپی، بدنه و دسته فرمان

متریال استفاده شده در ساخت فرمان

معرفی انواع مختلف فرمان دوچرخه!

فرمان صاف یا تخت (Flat Handlebars)

ویژگی ها و نقاط قوت

• موقعیت سواری بسیار خوبی را برای تپه نوردی و کوهنوردی فراهم می کند.
• فضای زیادی برای متصل کردن لوازم جانبی دارد.
• انواع باریک تر این فرمان برای عبور از ترافیک عالی هستند.
• وزن بدن به صورت یکنواخت پراکنده می شود و فشار کمتری به ستون فقرات می‌آید.
• ترمزها به راحتی قابل دسترسی هستند.

نقاط ضعف

• به دلیل کم بودن حالات قرارگیری دست می تواند برای بعضی از افراد مساعد نباشد.
• موقعیت دوچرخه ‌سواری عمودی، آیرودینامیک و حداکثر سرعت را کاهش می ‌دهد.
• انتقال وزن به سمت جلو در تپه‌ نوردی سخت ‌تر است.
• میله های مسطح پهن تر برای دوچرخه سواری در کوهستان می توانند در مکان های باریک کوهستانی گیر کنند.

فرمان های تخت رایج ترین نوع فرمان هستند و به دلیل نمای افقی و کم عمقشان (زیاد به سمت پایین متمایل نیستند) به راحتی قابل تشخیص هستند. دوچرخه های کوهستانی، هیبریدی، تعداد زیادی از دوچرخه های تک سرعته و دوچرخه های شهری اغلب از فرمان تخت یا صاف استفاده می کنند.

این نوع فرمان مزایای زیادی از جمله موارد زیر را ارائه می دهند:

• برای دوچرخه سواران مبتدی بسیار عالی هستند.
• به دلیل عرض مناسب، فرمان را قابل کنترل تر می کند.
• فضای زیادی برای نصب چراغ دوچرخه و سایر لوازم جانبی دارد.
• می توانید مدل های بسیار زیادی از سر دسته های فرمان یا گریپ را روی آن ها نصب کنید.

بسیاری از فرمان های تخت، مقدار کمی حرکت پشتی (یک خمیدگی 2 تا 10 درجه به سمت دوچرخه سوار) دارند که موقعیت راحت ‌تری را برای مچ ‌ها و دست ‌های شما در حین دوچرخه ‌سواری فراهم می‌ کند.

فرمان های تخت دوچرخه در طیف وسیعی از اندازه ها از 800 میلی متر برای دوچرخه های دانهیل و کوهستان تا  اندازه های 440 میلی متری برای دوچرخه های شهری و تک سرعته عرضه می شوند.

فرمان های تخت باریک باعث می شود تا کنترل دوچرخه دقیق تر باشد، وزن دوچرخه کاهش پیدا کند و حرکت در ترافیک آسان باشد و نیازی نیست نگران گیر کردن به آینه های جانبی ماشین ها باشید.

فرمان قوس دار (Riser handlebar)

ویژگی ها و نقاط قوت

• فشار روی دست و مچ را کاهش می دهد.
• باعث می شود موقعیت سواری عمودی بهتر و دید واضحی از ترافیک و موانع پیش رو داشته باشید.
• فضای زیادی برای نصب لوازم جانبی دوچرخه دارد.
• برای افزایش راندمان بالا رفتن از تپه یا کوه بسیار عالی عمل می کند.
• دسته های عریض تر باعث می شود تا کنترل آن راحت تر باشد.

نقاط ضعف

• وضعیت عمودی باعث افزایش فشار زین روی لگن شما می شود.
• فرمان های پهن تر این نوع برای عبور از ترافیک و مسیرهای باریک مناسب نیست.
• آیرودینامیک ضعیفی به دلیل وضعیت دوچرخه سواری عمودی دارد.
• به طور معمول کمی سنگین تر و گران تر از فرمان های تخت است.

فرمان های رایزر امکاناتی مشابه با فرمان های تخت دارد اما همانطور که از نام آن ها پیداست، فرمان های رایزر نوعی فرمان دوچرخه هستند که در دو انتها کمی زاویه ای به سمت بالا دارند و در حین دوچرخه ‌سواری حالت دست را بالا می ‌برند.

این وضعیت دست به دوچرخه‌ سواران کمک می‌ کند تا در وضعیت نشسته راحت و عمودی قرار بگیرند و فشار کمتری به دست ‌ها و مچ ‌ها وارد کنند.

فرمان رایزر در دوچرخه های مختلف استفاده می شود اما مانند فرمان های تخت، عمدتاً در دوچرخه های کوهستان، دوچرخه های هیبریدی و سایر دوچرخه های شهری استفاده می شود.

فرمان های رایزر عریض هستند و موقعیت عمودی آن‌ ها نمای واضحی از جاده یا مسیر پیش رو ارائه می ‌دهند که دلیل محبوبیت آن‌ ها در دوچرخه‌ های جاده‌ای و شهری هم به همین خاطر است.

بسیاری از دوچرخه سواران می گویند که این نوع فرمان موقعیت مچ دست را راحت تر می کند. فرمان های رایزر در اندازه های 480 میلی متر تا حدود 850 میلی‌ متر طراحی و تولید می شوند. همچنین ارتفاع متوسط این نوع فرمان ​​بین 20 تا 50 میلی متر است.

بسیاری از دستگیره های فوق عریض رایزر به گونه ای طراحی شده اند که کوچکتر می شوند. بسیاری از دوچرخه سواران عرض این نوع فرمان ها را به اندازه ای کمی بیشتر از شانه های خود انتخاب می کنند به حدی که سینه شان کمی بازتر شود و از خم شدن جلوگیری کند.

برخی از دوچرخه ‌سواران از فرمان های بلند و مسطح استفاده می کنند زیرا فضای زیادی دارند و امکان نصب لوازم و کیسه های مختلف بر روی فرمان هم وجود دارد.

فرمان شاخ گاوی (Bullhorn Handlebars)

ویژگی ها و نقاط قوت

• امکان استفاده از موقعیت های متعدد دست برای زمین های مختلف و سبک های دوچرخه سواری وجود دارد.
• افزایش آیرودینامیک در هنگام دوچرخه سواری.
• بسیاری از دوچرخه سواران ظاهر تهاجمی این نوع فرمان را دوست دارند.
• نمونه های باریک امکان گذر از ترافیک های شهری را دارد.
• با انواع دسته ترمزها سازگار است.

نقاط ضعف

• نمونه های باریک این نوع فرمان باعث احساس لرزش می شود.
• دست های شما همیشه نزدیک اهرم ترمز نیست.
• موقعیت Aero tuck باعث کاهش دید از جاده پیش رو می شود و فشار روی ستون فقرات را افزایش می دهد.

فرمان بول هورن یا به اصطلاح شاخ گاوی نوعی فرمان دوچرخه است که به صورت افقی از کرپی خارج می شود و باعث می شود تا دوچرخه سوار دو انتهای به سمت بالا که به تقلید از شاخ گاو نر طراحی شده را بگیرد و خم می شود.

بخش جلوی فرمان های بول هورن موقعیت دوچرخه سواری تهاجمی را فراهم می کند، که دوچرخه سواران می توانند از آن برای افزایش سرعت و کاهش کشش استفاده کنند. فرمان Bullhorn در ابتدا توسط دوچرخه سواران تایم تریل و پیست برای افزایش راندمان پدال زدن استفاده می شد.

فرمان های شاخ گاوی هم از نظر زیبایی شناسی جذاب هستند و هم برای دوچرخه سواری سریع و تهاجمی عالی هستند. بنابراین از آن ها معمولاً در دوچرخه های پیست و دوچرخه های تک سرعته استفاده می شود. این نوع فرمان ها مناسب دوچرخه های کوهستان نیستند.

اندازه اکثر فرمان های شاخ گاوی بین 360 تا 480 است که به طور قابل توجهی باریک تر از فرمان های تخت است.

فرمان دراپ یا کورسی (Drop Handlebars)

ویژگی ها و نقاط قوت

• می توانید دست خود را متناسب برای بالا رفتن یا پایین آمدن (فرود و صعود) قرار دهید.
• آیرودینامیک بهبود یافته تری در مقایسه با اکثر انواع فرمان ها دارد.
• فرمان های دراپ برای دوچرخه های گرول (Gravel) و ادونچر (Adventure) انتخاب بسیار خوبی هستند.
• تکیه گاه یا اهرم خوبی برای پدال زدن و تپه نوردی فراهم می کند.

نقاط ضعف

• دسترسی بیشتر به معنای افزایش فشار روی دست ها و ستون فقرات است.
• موقعیت نشستن پایین تر باعث ایجاد دید بدی ادر اطراف شما می شود.
• ترمز آن متفاوت تر است و ممکن است در اوایل عادت به آن کمی سخت باشد.

فرمان های دراپ از دیرباز رایج ‌ترین نوع فرمان برای دوچرخه های کورسی یا جاده‌ای در بازار بوده‌اند و توسط طیف گسترده‌ای از دوچرخه‌ های کورسی و ادونچر در موارد و زمین های بسیار زیادی استفاده می شوند.

این نوع فرمان دوچرخه به خاطر شکل قلابی خود فوراً قابل تشخیص هستند.

فرمان های دراپ برای قرار گیری دست موقعیت بیشتری به نسبت سایر فرمان ها دارند. در نتیجه، گزینه‌ای مناسب برای دوچرخه ‌های جاده‌ای هستند زیرا بخش پایین ‌رفته آن‌ ها باعث می ‌شود تا موقعیت آئرودینامیکی ایجاد شود.

مانند فرمان های شاخ گاوی، فرمان های دراپ هم بسیار باریک هستند و از 360 میلی متر تا 520 میلی متر متغیر هستند. فرمان های باریک‌ تر، آرنج‌ ها را ترغیب می‌ کند تا بیشتر جمع شوند و حالت آیرودینامیک تر و سرعتی تری را ایجاد کنند. البته فرمان های دراپ بهترین هندلینگ را برای مسیرهای چالش برانگیز فنی یا پیچ های تند ارائه نمی دهند.

فرمان سه گانه آیرو (Aero, Time Trial & Triathlon Handlebars)

ویژگی ها و نقاط قوت

• بهترین نوع فرمان دوچرخه از لحاظ آیرودینامیکی!
• گیره روی فرمان را می توان در صورت عدم استفاده از آن جدا کرد.
• فوق العاده سبک!
• می توانید به صورت کابل از داخل هم آن را نصب کنید.

نقاط ضعف

• دستگیره مرکزی باعث کاهش قابلیت فرمان پذیری می شود، بنابراین می تواند در جاده های ناآشنا خطرناک باشد.
• گران ترین نوع فرمان در سبک دوچرخه های جاده ای هستند.
• دسته های مرکزی برای تپه نوردی مناسب نیستند.

فرمان های آیرو از آن دسته فرمان هایی هستند که به وسط میله فرمان شما متصل می شوند. این اتصال یا از طریق گیره های فرمان انجام می شود یا به صورت یکپارچه با میله فرمان به وسیله جوش یا هر چیز دیگری ادغام می شود.

فرمان های آیرو باعث می شوند رو کرپی فرمان خم شوید و مقاومت باد را تا حد بسیار زیادی کاهش دهید. همچنین می توانید با سرعت بیشتری هم حرکت کنید.

فرمان های آیرو مانند اسمشان بسیار آیرودینامیک هستند. برخلاف اکثر انواع دیگر فرمان، قسمت بالایی این نوع فرمان ها اغلب از فیبر کربن ساخته می شوند در حالی که قسمت های پایینی فرمان های آیرو از آلومینیوم هیدروفرم شده ساخته می شوند.

خارج از رشته های رقابتی تایم تریل، سه گانه و مسابقات پیست، هیچ دوچرخه ای را پیدا نمی کنید که از این نوع فرمان استفاده کند. زیرا برای دوچرخه سواران معمولی با ایجاد فضای باریک دست، دوچرخه سواری را ناراحت کننده می کند و جز ایجاد فرم بدن به صورت جنگنده هیچ مزیت دیگری برای دوچرخه سواران معمولی ندارد.

از آنجایی که دوچرخه‌ سواران با استفاده از فرمان های آیرو تا حد زیادی به جلو خم می شوند، معمولاً از دستگیره های پددار استفاده می کنند که به بازوهای شما و حفظ موقعیت برای آیرودینامیک بهینه کمک می کند.

بسیاری از فرمان های آیرو دارای دسته دنده‌ای هستند که به دوچرخه سواران اجازه می دهد تا در حالی که دنده‌های خود را کنترل می کنند، موقعیت خود را حفظ کنند.

در حالی که این نوع فرمان ها عالی به نظر می رسند، اغلب به دلیل استفاده از مهندسی فوق‌العاده مورد نیاز برای افزایش عملکرد هر مدل جدید، قیمت بالا و گرانی دارند.

بسیاری از دوچرخه سواران فرمان های آیرو را خطرناک می دانند زیرا به طور قابل توجهی توانایی فرمان پذیری را کاهش می دهند و در صورت مواجه شدن با یک پیچ یا مانع غیرمنتظره، احتمال تصادف را افزایش می دهند.

فرمان کروزر (Cruiser Handlebars)

ویژگی ها و نقاط قوت

باعث می شود تا موقعیت دوچرخه سواری راحت و به صورت عمودی باشد.

میله های عریض کروزر یک فرمان پذیری صاف و دقیق را ارائه می دهد.

فضای زیادی برای نصب لوازم جانبی دارید.

نقاط ضعف

برای کوه نوردی یا تپه نوردی مناسب نیست.

دوچرخه سواران تازه کار ممکن است در ابتدا تلاش بسیار زیادی کنند تا به این نوع فرمان عادت کنند.

وضعیت دوچرخه سواری عمودی باعث افزایش فشار روی فاق شما می شود.

آیرودینامیک ضعیف و سنگین تر از فرمان های معمولیست.

اختراع فرمان‌های کروزر به دهه 1890 برمی‌گردد و توسط دوچرخه هایی که برای راحتی طراحی شده‌ بودند مانند دوچرخه های دوچرخه‌های شهری و البته دوچرخه‌های کروزر استفاده می شدند.

اشکال و اندازه های فرمان کروزر بسیار زیاد است که حتی نمی توان انواع آن ها را فهرست کرد اما برخی از آن‌ها بلند تر و برخی دیگر صاف تر هستند و بیشتر به سمت عقب و بیرون قرار می گیرند.

بسیاری از دوچرخه سواران با اتصال یک سبد یا جعبه از فضای آزاد بین دسته های فرمان استفاده می کنند که می تواند به حمل بیشتر وسایل شما کمک بسیار زیادی بکند.

فرمان پروانه ای یا ترکینگ (Butterfly or Trekking Handlebars)

ویژگی ها و نقاط قوت

موقعیت و جاهای بیشتری برای قرار گرفتن دست ها دارند

مناسب برای طیف گسترده ای از موقعیت ها و سبک های دوچرخه سواری هستند.

فضای زیادی برای نصب لوازم جانبی دارند.

برای سفرهای کمپینگی یا توریستی ایده آل هستند.

نقاط ضعف

به دلیل داشتن طول زیاد، بسیار سنگین تر از اکثر انواع دسته فرمان هاست.

ممکن است دست ها همیشه به ترمز نزدیک نباشند.

وضعیت سواری به صورت عمودی باعث افزایش کشش و نیاز به انرژی بیشتری می شود.

فرمان های پروانه‌ ای معمولاً در دوچرخه های کمپینگی و توریستی استفاده می شوند و شکلی شبیه عدد 8 انگلیسی دارند که مبدا نام این فرمان ها هم از همین عدد گرفته شده است. با توجه به این شکل منحصر به فرد، فرمان پروانه گزینه ای عالی برای دوچرخه سواری در مسافت های طولانی است و به دوچرخه سواران اجازه می دهد تا از موقعیت های متعدد دست استفاده کنند و از بی حسی و ناراحتی مچ دست جلوگیری کنند.

فرمان های پروانه ای معمولاً با لایه های فوم ضخیم پوشانده می شوند تا مشکلی برای دست های دوچرخه سواران پیش نیاید و به دوچرخه سواران این امکان را می دهند که از هر موقعیت دستی که می خواهند برای مدت طولانی استفاده کنند.

فرمان های ترکینگ معمولاً پهن هستند و گاهی اوقات می توانند مزاحم فریم دوچرخه شما باشند به همین خاطر برخی از دوچرخه سواران برای جلوگیری از این اتفاق، کرپی فرمان بلندتری را انتخاب می کنند.

فرمان BMX

ویژگی ها و نقاط قوت

یک اهرم عالی بر روی چرخ جلو ایجاد می کنند که برای انجام حرکات آکروباتیک و ترفندهای دوچرخه سواری عالی هستند.

طراحی مقاوم که قادر به کنترل و دفع ضربات سنگین است.

جنس آن فوق العاده سفت و سخت است و تحت فشار خم نمی شود.

نقاط ضعف

اگر دوچرخه BMX سوار نمی شوید، بهتر است از این نوع فرمان استفاده نکنید.

ارزان تر از اکثر انواع فرمان دوچرخه هستند.