راهنمای انتخاب لاستیک دوچرخه کوهستان

اگر یک دوچرخه سوار تازه وارد هستید و فرض می کنید که لاستیک دوچرخه های کوهستان اساسا یکسان هستند، شما را می‌بخشیم. آن‌ها همان لاستیک‌های دوچرخه ‌سواری هستند، درست است؟ بله… اما لاستیک های دوچرخه کوهستان می توانند از نظر اندازه، مواد، دوام، و بسته به دستگیره ها، نوع زمین و سبک سواری که برای کارکردن طراحی شده اند بسیار متفاوت باشند.

یک لاستیک دوچرخه کوهستانی که به درستی انتخاب شده باشد می تواند دوچرخه سواری را راحت تر و ایمن تر کند و به شما کشش بیشتری در مسیر بدهد. این موضوع می تواند وزن کل دوچرخه شما را کاهش دهد، یا می تواند شما را کمتر مستعد پنچری لاستیک کند. لاستیک ها به معنای واقعی کلمه پایه های دوچرخه هستند، بنابراین تایرهایی که استفاده می کنید تفاوت زیادی در کیفیت سواری شما ایجاد می کنند.

در اینجا مواردی گفته شده تا بفهمید تایرهای MTB (دوچرخه کوهستان) چگونه کار می کنند، تفاوت در ساختار و نوع آن ها و نحوه انتخاب بهترین لاستیک دوچرخه کوهستان برای دوچرخه و سبک سواری خود، همه و همه بررسی می شوند.

انواع تایرهای (لاستیک های) دوچرخه کوهستان

لاستیک ها به طور کلی برای چهار نوع دوچرخه کوهستان و سبک سواری به بازار عرضه می شوند:

کراس کانتری / XC / ماراتن: اگر به سرعت و کوهنوردی علاقه دارید یا قصد دارید مسابقه دهید، تایرهای این سبک دوچرخه کوهستانی برای شما مناسب هستند. آنها نازک‌تر و سبک‌تر از گزینه‌های دیگر هستند و سریع‌تر می‌پیچند. آنها معمولاً آج های کوچک‌تر، کوتاه تر و یا کمتری دارند و تایرهای مخصوص جلو و عقب متمایز هستند.

در حالی که سبک تر به معنای سریع تر است، صرفه جویی در وزن به قیمت حفاظت تمام می شود. لاستیک‌های XC لایه‌های کمتری دارند، بنابراین ممکن است بهترین انتخاب برای مسیرهای خرطومی نباشند، اگرچه بهتر است از لاستیک‌های برلیتر برای دوچرخه‌های کراس کانتری استفاده شود. (تمام لایه ها و ساختار را توضیح می دهیم)

تریل / All-Mountain/ اندرو: برای اکثر مردم، وقتی می گویند “دوچرخه سواری در کوهستان” به  معنی این کلمات است. به ترتیب، دوچرخه‌های تریل (120-140 میلی متر)، All Mountain (140-170 میلی متر) و اندرو (160-180 میلی متر) را داریم. هر چه از اول (تریل) به آخر (اندرو) می رویم، لاستیک‌ها بزرگ‌تر، سخت‌تر و تهاجمی‌تر می‌شوند.

در اینجا، آج ها بلندتر هستند و به کنترل کردن دوچرخه در سرعت بالاتر و پیچیدن تهاجمی تر کمک می کنند. اندازه و حجم تایر افزایش می یابد تا کشش و پشتیبانی بیشتری داشته باشد و لایه های محافظ بیشتری هم در این مدل اضافه شده است. برخی از لاستیک‌ها دارای ترکیبات لاستیکی دوگانه هستند تا چسبندگی بیشتری در کناره‌ها داشته باشند.

Downhill / DH / Gravity: اگر تا به حال به پیست های دوچرخه سواری رفته باشید، می دانید دوچرخه های دانهیل چه شکلی هستند. آنها تنومند هستند، سیستم تعلیق عظیمی دارند و از تایرهای DH بسیار محکم ساخته شده اند تا در برابر سقوط های جدی، موانع بزرگ و ضربه های سخت مقاومت کنند.

دوچرخه های پلاس / فت بایک: این دوچرخه ها با فاصله بیشتر تایرها طراحی شده اند. دوچرخه‌های چفت بایک معمولاً در برف (یا گاهی اوقات در شن و ماسه، مانند سواحل) استفاده می‌شوند، زیرا حجم عظیم آن‌ها باعث شناور شدن عالی در سطوح نرم می‌شود.

دوچرخه‌های «پلاس» از لحاظ سایز بین لاستیک‌های فت بایک و تریل قرار می‌گیرند و مدت کوتاهی با لاستیک‌های 2.8 تا 3.0 اینچی محبوبیت پیدا کردند، زیرا عرض اضافه‌شده راحتی و کشش را افزایش می‌داد. اما این دسته عمدتاً از بین رفته است، و بیشتر دوچرخه‌های کوهستانی معمولی و دوشاخه‌های تعلیق به این اندازه برای لاستیک‌ها مناسب نیستند.

چه اندازه لاستیکی برای دوچرخه کوهستان انتخاب کنم؟

اندازه تایر دوچرخه معمولاً به صورت قطر چرخ x عرض تایر (مانند 29×2.4) بیان می شود.

به طور کلی، لاستیک های دوچرخه کوهستان در سه قطر 26 اینچ، 27.5 اینچ و 29 اینچ هستند. همچنین لاستیک های کوچکتری برای دوچرخه های کودکان وجود دارد که قطر آنها بین 12 تا 24 اینچ است.

عدد دوم عرض است و می تواند از 1.9 اینچ برای دوچرخه های مسابقه فوق سبک (و دوچرخه های بچه گانه) تا 5 اینچ برای دوچرخه های فت بایک متغیر باشد.

در حالی که اندازه‌گیری 26، 27.5 یا 29 اینچی بر اساس اندازه چرخ شما است، عرض لاستیک تا حدی با میزان فاصله بین دوشاخ یا مثلث عقب، تایر و سلیقه شخصی شما تعیین می‌شود. بسته به چیزی که در یک لاستیک به دنبال آن هستید، طیف وسیعی از عرض را برای انتخاب خواهید داشت. به طور کلی:

کراس کانتری: عرض 1.9 تا 2.25 اینچ

تریل / All Mountain / اندرو: عرض 2.25 تا 2.6 اینچ

دانهیل: عرض 2.4 – 2.5 اینچ

پلاس: عرض 2.8 تا 3.0 اینچ

فت بایک: عرض 3.7 تا 5 اینچ

چه سبک تایری را انتخاب کنم؟

دانهیل ساده است…اگر در پیست دوچرخه سواری دانهیل رکاب می زنید، به تایرهای DH نیاز دارید. تفاوت بین تایرهای تریل/اندرو و تایرهای کراس کانتری کمی ظریف‌تر است.

یک نقطه شروع خوب این است که اندازه لاستیک موجود در دوچرخه خود را بررسی کنید، سپس تعیین کنید که چه نوع لاستیک و ویژگی‌هایی به بهترین وجه با زمین و سبک سواری شما مطابقت دارد. فقط به این دلیل که دوچرخه‌ای با مسافت 140 میلی‌متری دارید، به این معنی نیست که نمی‌توانید یک تایر تهاجمی‌تر «enduro» روی آن قرار دهید.

لاستیک های MTB از چه موادی ساخته می شوند؟

پاسخ ساده “لاستیک” است. اما کمی پیچیده تر از این است.

لاستیک: هر برندی ترکیبات لاستیکی منحصر به فرد خود را دارد که به روش های مختلف طراحی شده اند، و بسیاری از آنها طول سنج (معروف به “استحکام”) لاستیک را افشا می کنند. اعداد طول سنج پایین تر (40-60) نرم تر هستند و چسبندگی بهتری دارند، اما آهسته تر می چرخند و سریعتر فرسوده می شوند. لاستیک سخت‌تر (دو متر بالاتر، معمولاً 60-72) مقاومت کمتری ایجاد می‌کند، بنابراین می‌توانید سریع‌تر حرکت کنید، اما به خوبی نمی چسبند.

لاستیک‌های انتهایی دوچرخه کوهستان بالاتر معمولاً دارای ترکیبات دوگانه هستند که یک لاستیک نرم‌تر روی دستگیره‌های کناری برای پیچیدن بهتر و لاستیک محکم‌تر در وسط برای چرخش سریع‌تر و ترمز بهتر قرار می‌دهند.

پوشش: هر تایر دارای پوششی است که لاستیک روی آن اعمال می شود. معمولاً یک پارچه نایلونی بافته شده است. لاستیک‌های ارزان‌تر دارای پوشش TPI پایین‌تری هستند، اما بیشتر لاستیک‌های «با عملکرد و قوی» از 60 tpi شروع می‌شوند و این یک میزان عالی است زیرا هم انعطاف‌پذیر و هم محکم است. لاستیک‌های تهاجمی‌تر گاهی اوقات از دو لایه پوششی 60tpi استفاده می‌کنند تا پشتیبانی بیشتر و محافظت از برش را اضافه کنند. نقطه مقابل این است که آن ها انعطاف کمتری دارند و می توانند سواری محکم تر و قوی تری داشته باشند.

لاستیک‌های سبک‌تر «مسابقه» می‌توانند بدنه‌های 120 tpi  داشته باشند که از الیاف نازک‌تر برای افزایش تعداد نخ استفاده می‌کنند. آنها بسیار منعطف هستند و به تغییر شکل تایر کمک می کنند تا با زمین مطابقت داشته باشد، بنابراین احساس شگفت انگیزی دارند، اما گران هستند و تقریباً در برابر برش مقاوم نیستند.

لایه “Apex” یک لایه فوم یا لاستیکی کوچک است که بین روکش ها توسط مهره لاستیک قرار گرفته است. کمی پشتیبانی به دیواره کناری اضافه می کند، اما هدف اصلی آن افزودن یک بالشتک بین دیواره کناری و لبه آن است تا از سوراخ شدن لاستیک در هنگام برخورد با لبه بسیار تیز جلوگیری کند.

همه این فناوری‌ها عالی عمل می‌کنند، اما همگی به وزن و هزینه اضافه می‌کنند. با لاستیک‌های تهاجمی‌تر و کوبنده‌تر به آرامی پدال می‌زنید و واقعاً می‌توانند انرژی شما را در مسیرهای بالا و پایین کاهش دهند. بنابراین، فقط به اندازه نیاز واقعی لاستیک بخرید.

مهره های لاستیک MTB چیست؟

ممکن است متوجه شوید که برخی از لاستیک‌های دوچرخه کوهستان در مغازه دوچرخه‌فروشی محلی‌تان به‌طور مرتب در بسته‌بندی مقوایی تا شده فروخته می‌شوند، در حالی که برخی دیگر در اندازه کامل باز هستند.

لاستیک‌های ارزان‌تر از مهره‌های سیمی سفت و سخت استفاده می‌کنند، زیرا تولید آن‌ها آسان‌تر و هزینه کمتری دارند. برخی از لاستیک‌های دانهیل همچنان از مهره‌های سیم استفاده می‌کنند، زیرا وزن آن‌قدرها مهم نیست و احتمال جدا شدن آن‌ها از رینگ کمی کمتر است.

تایرهای تاشو از مهره‌های کولار استفاده می‌کنند که بسیار سبک‌تر هستند. کولار کشیده نمی‌شود، بنابراین بعید است که از رینگ جدا شود (هرگز نگویید هرگز، اما اساساً مشکلی نیست)، و نصب آن ها بر روی رینگ‌های مدرن بدون تیوب آسان‌تر است.

آج ها چه کاری انجام می دهند؟

دستگیره‌های روی لاستیک که به عنوان آج نیز شناخته می‌شوند، کشش را ایجاد می‌کنند.

آج های بزرگ با فاصله وسیع به شما کمک می کنند در زمین های گل آلود بچرخید. این لاستیک‌ها معمولاً مخروطی‌تر هستند (در پایین پهن‌تر و در بالا کوچک‌تر) تا لاستیک‌ها سریع‌تر گل را کنار بزنند.

آج های شیب دار، همان چیزی است که در بیشتر دوچرخه ها می بینید، به سمتی کج می شوند که لاستیک برای مقاومت کمتر بچرخد، سپس در پشت مربع قرار می گیرد تا هنگام ترمزگیری مقاومت بیشتری ایجاد کند .

آج های کوچک، کوتاه و محکم به شما امکان می‌دهند سریع‌تر حرکت کنید و برای سطوح سخت‌تر و مسیرهای بدون موانع زیاد بهتر هستند.

آج های جانبی هنگام خم شدن دوچرخه در گوشه ها چسبندگی را فراهم می کنند.

آج های کم ارتفاع (کوتاه تر) سریع تر می چرخند، اما به خوبی روی موانع یا گوشه ها نمی چسبند.

آیا جهت لاستیک مهم است؟

بیشتر آج های لاستیک دوچرخه کوهستان برای چرخش در جهت خاصی طراحی شده اند که معمولاً روی لاستیک نشان داده می شود. اگر به سمت عقب باشند در نهایت به جای بهبود کشش، مقاومت بیشتری به دوچرخه سواری می دهند و برخی از لاستیک‌ها، مانند سری Ritchey Trail، مخصوص چرخ‌های جلو و عقب هستند.

آیا می توان از دو لاستیک استفاده کرد؟

بله! بسیاری از مسابقه‌های حرفه‌ای برتر، لاستیک هایی با کشش بیشتر را در جلو و تایرهایی با چرخش سریع‌تر را در عقب دوچرخه قرار می دهند.

آیا از لاستیک های تیوبلس باید استفاده کرد؟

بسیاری از دوچرخه‌های کوهستانی سازگار با تیوبلس ساخته می شوند، اگرچه بسیاری از آن ها ممکن است در واقع با لاستیک‌های تیوبلس طراحی نشوند. همانطور که از نام آن پیداست، تایرهای بدون تیوب نیازی به لوله ندارند و به جای آن از نوار در اطراف لبه داخلی چرخ برای بستن سوراخ‌های پره استفاده می‌کنند. درزگیر درون لاستیک قرار داده می‌شود و معمولاً از یک کمپرسور هوا یا یک پمپ دوچرخه با محفظه تقویت‌کننده استفاده می‌شود تا به سرعت هوای کافی اضافه شود تا لاستیک‌ها روی لبه چرخ بنشینند.

درزگیر دقیقاً همان کاری را انجام می‌دهد که شما تصور می‌کنید. هوا را در تایر شما بسته نگه می‌دارد، حتی اگر سوراخ کوچکی داشته باشید یا به مانعی محکم برخورد کنید. این بدان معنی است که می توانید فشارهای کمتری برای راحتی و کشش بهتر اعمال کنید و همچنین وزن لوله را نیز کاهش دهید.

آیا تفاوتی بین لاستیک تیوبلس و معمولی وجود دارد؟

می‌توانید سعی کنید هر لاستیک دوچرخه کوهستان خود را عوض کنید و به جای آن از تیوبلس استفاده کنید، اما ما آن را توصیه نمی‌کنیم مگر اینکه تایر و رینگ شما برچسب «Tubeless Compatible» یا «Tubeless Ready»  طراحی شده باشند.

خوشبختانه، تقریباً همه تایرهای مدرن دوچرخه کوهستان (مخصوصاً آن هایی که می خواهیدارتقا دهید) اکنون تیوبلس طراحی می شوند و اکثر چرخ‌های دوچرخه کوهستان مدرن از رینگ‌های بدون تیوب استفاده می‌کنند که همه آن‌ها مطابق با استانداردهای اندازه و قطر برای اطمینان از تناسب ایمن ساخته شده‌اند. تا زمانی که یک برند معتبر و اصلی چرخ/رینگ و لاستیک خریداری می کنید، راه اندازی بدون تیوب آسان و قابل اعتماد است و کیفیت سواری شما را بهبود می بخشد.

بهتر است بخوانید: مهم ترین لوازم دوچرخه کوهستان

توضیحات لاستیک های مختلف به چه معناست؟

علاوه بر قرار دادن لاستیک‌های دوچرخه کوهستان در دسته‌های  XC، تریل یا دانهیل، برندها اغلب لاستیک‌های خود را بر اساس شرایط بهینه‌سازی لاستیک‌ها دسته‌بندی می‌کنند. همانطور که به دنبال لاستیک هستید، به زمینی که معمولاً سوار می شوید فکر کنید و اینکه راحتی یا سرعت را ترجیه می دهید.

MUD: لاستیک‌هایی که برای گل بهینه‌سازی شده‌اند، معمولاً دارای برآمدگی‌هایی با فاصله وسیع‌تر و سیخ‌دار هستند تا گل بین آنها جمع نشود و کشش شما را خراب نکند.

SEMI-SLICK: اگر یک مسابقه ‌دهنده حرفه‌ای هستید و اغلب در مسیرهای غیرفنی حرکت می‌کنید، یک لاستیک سمی اسلیک به شما امکان می‌دهد سرعت را با آج ‌های محکم و کم ارتفاع به حداکثر برسانید.

Loose: مقدار زیادی ماسه یا سنگ های کوچک که در اطراف جایی که دوچرخه سواری می کنید وجود دارند؟ به دنبال لاستیک هایی باشید که برای سواری Loose طراحی شده اند.

HARDPACK: بهترین لاستیک برای زمین خاکی سفت و سخت.

ROCKY: برخی از لاستیک‌ها به گونه‌ای طراحی شده‌اند که مقاومت بیشتری در برابر سوراخ شدن داشته باشند و در کناره‌ها زره پوش باشند، به طوری که اگر در منطقه‌ای با سنگ‌های تیز زیادی برخورد کردید، احتمال پنچری کمتری خواهید داشت.