چگونه با کودکان دوچرخه سواری کنیم؟
تماشای اینکه کودکان چگونه دوچرخه سواری را یاد می گیرند، می تواند لحظه ای بسیار هیجان انگیز برای والدین باشد. بعضی از روزها شاید بخواهید با رفتن به یک سواری کوتاه در خیابان های محله، پارک و یا حتی مسیرهای محلی، یک روز خوب و متفاوت با کودکتان داشته باشید. اما با توجه به گزینه های مختلف مانند ایمنی، اتفاقات اجتناب ناپذیر و مهم تر از همه سرگرم کردن کودکتان، می تواند برای هر فردی که می خواهد با کودکش دوچرخه سواری کند، یک شرایط استرس زا باشد.
پدرانی که دوچرخه سواری می کنند، ورزش دوچرخه سواری را ابزاری برای کمک به فرزندانشان در ایجاد اعتماد به نفس، اتکا به خود، آگاهی و مهارت های برنامه ریزی می دانند. علاوه بر این، به پدران و مادران کمک می کند لذتی را که همراه با دوچرخه سواری بدست می آورند، با فرزندانشان به اشتراک بگذارند.
در حالی که هنگام دوچرخه سواری با کودکان خود باید صبر و حوصله داشته باشید، در ادامه چند نکته و توصیه از کارشناسان را بررسی می کنیم که اعتماد به نفس را در شما و فرزندانتان ایجاد می کنند.
آنچه خواهید خواند:
ایمنی
اول از همه یادتان باشد از کلاه دوچرخه مناسب استفاده کنید! سعی کنید از کلاه هایی استفاده کنید که زیر چانه را اذیت نمی کنند و سگک هایی داشته باشند که به راحتی محکم شوند.
فراموش نکنید که دوچرخه کودک خود را قبل از حرکت برای سواری بررسی کنید، به این خاطر که ممکن است یک زنجیر زنگ زده روز شما را خراب کند. اطمینان حاصل کنید که لاستیک ها و خودروی دوچرخه آن ها در وضعیت خوبی قرار دارند.
مکان و مدت زمان
بهتر است از کارهای کوچک شروع کنید و همینطور آن را ادامه دهید. 10 تا 15 دقیقه با کودکانتان آرام رکاب بزنید و سپس مجدداً ارزیابی کنید تا ببینید آیا کودکتان خسته شده است یا خیر! سعی کنید مقصدتان مکانی آشنا باشد، مکررا استراحت کنید و زمانی را برای کاوش در اطراف اختصاص دهید. یک پارکینگ خالی مکان خوبی قبل از رفتن به یک محیط شلوغ تر مانند پارک است.
همچنین می توانید برای شروع دوچرخه سواری با کودک یک پارک نزدیک، یک مسیر دوچرخه سواری امن یا یک مسیر محلی خلوت را انتخاب کنید. در این گونه مسیرها کودکان می توانند چند کیلومتر را بدون استرس یا مواجه شدن با ماشین ها رکاب بزنند و برخی از آداب را مانند سلام کردن هنگام نزدیک شدن به دیگران، دادن فضا و خارج شدن از مسیر در صورت لزوم یاد بگیرند. همچنین می توانید هنگام رفتن به مدرسه با کودکتان رکاب بزنید و با هم درباره ایمنی و نحوه حرکت در تقاطع ها صحبت کنید.
میان وعده و راحتی
دوچرخه سواران باتجربه می دانند که تنقلات یکی از مهم ترین بخش های دوچرخه سواری است و همین امر در مورد کودکان نیز صدق می کند. میان وعده ها می توانند هدیه ای برای یک کار خوب و درمانی برای خلق و خوی بد باشند. گاهی اوقات همین تنقلات مقصد سفرها هستند (کافی شاپ، بستنی فروشی و غیره) و گاهی اوقات تنقلات راهی برای زنده ماندن تا رسیدن به مقصد هستند.
در مورد راحتی هم باید مراقب لباس ها باشید. می توانید شورت های ورزشی بلندتر به سبک اسپندکس را امتحان کنید. شورت گشاد می تواند مانع رکاب زدن باشد و چروک شود. علاوه بر این حواستان به حاشیه ها، بند کفش ها و کش هایی باشد که ممکن است در چرخ ها یا خودرو گیر کنند. همچنین یادتان باشد که اگر کودکتان زیر 3 سال است و توانایی رکاب زدن را ندارد، بهتر است که از سه چرخه کودک استفاده کند تا اذیت نشود و به مرور رکاب زدن را یاد بگیرد.
کج خلقی
والدین باید از سطح آمادگی جسمانی کودکشان آگاه باشند. اگر کودک شروع به شکایت کرد یا احساساتی شد، ممکن است نشانه‌ای از این باشد که باید فعالیت ها را تغییر دهید یا به خانه بروید. اکثر کودکان در این سن می توانند احساس خود را بیان کنند، بنابراین از آن ها بخواهید که احساس خود یا هر درد و ناراحتی که دارند را برایتان شرح دهند.
وقتی اولین دوچرخه سواری خوب پیش نمی رود، قبل از اینکه دوباره آن را انجام دهید، زمانی را به استراحت اختصاص دهید. والدین می توانند روزها بعد با بحث در مورد آنچه که دفعه قبل اتفاق افتاده، چه چیزی موثر بوده و چه چیزی مفید نبوده، برای دور بعد آماده شوند و دوباره فعالیتشان را آغاز کنند.
درس های موفقیت و زندگی
دوچرخه سواری با کودک چیزی بیشتر از یک فعالیت سرگرم کننده برای بچه هاست. ویژگی هایی مانند هماهنگی دو طرفه، مهارت های حرکتی دیداری، برنامه ریزی حرکتی، ارتباط هر دو طرف مغز، قدرت و استقامت عضلانی از جمله مزایای بارز دوچرخه سواری هستند. همچنین درس هایی در مورد محیط زیست، پیروی از قوانین و بهبود صبر، تنها چند مورد از زمینه هایی است که کودک می‌تواند در طول این فعالیت آن ها را یاد بگیرد.
جدا از مکانیک دوچرخه سواری، بزرگترین موفقیت ها در آموزش درس های مهم دوچرخه سواری (و شاید درس های زندگی) به دست می آیند. از شیبی که کمی بیش از حد تند است بالا می روید و می ایستید یا از دوچرخه پایین می آیید و دوچرخه را با خود حمل می کنید، دوچرخه را با هخود حمل می کنید تا به شاخه گیر نکنید و بسیاری از موارد دیگر تنها چیزهای کوچکی هستند که کم کم جمع می شوند تا به کودکتان نشان دهند که مبارزه مشکلی ندارد و او می تواند هر موقعیتی را که در آن قرار می گیرد، بفهمد.
نشان دادن موقعیت های اغراق آمیز به کودکتان برای اینکه به او ایده بدهید بخش آسانی است. برای بسیاری از والدین بخش سخت این است که اجازه دهید آن ها یک یا دو بار تلاش کنند و شکست بخورند. کودکان می توانند بارها با مسائل چالش برانگیز رو به رو شوند و شکست بخورند اما وقتی که بعد از چندین بار تمرین کردن می توانند کاملا راحت رکاب بزنند و از موانع مختلف عبور کنند، این همان زمانی است که احساس غرور می کنند و می فهمند که تمام آن شکست ها ارزشش را داشته است.
