آیا دوچرخه سواری پاها را عضلانی و بزرگ می کند؟
آیا دوچرخه سواری پاها را بزرگتر می کند؟
آیا دوچرخه سواری باعث لاغری ران می شود؟
آیا دوچرخه سواری باعث لاغری می شود؟
این سوالات تعدادی از مواردی است که در صدر سوالات گوگل در رابطه با دوچرخه سواری قرار گرفته است و چند سالی است که این سوالات هم از ما زیاد پرسیده می شود.
اگر بخواهیم کوتاه این موضوع را توضیح دهیم باید بگوییم که دوچرخه سواری شما را چاق نمی کند بلکه بدن شما را متناسب و قوی می کند. آیا ممکن است دوچرخه سواری به شما پاهای بسیار بزرگ و درشت بدهد؟ باید بگوییم که اگر به دنبال چنین چیزی باشید، بله می تواند این کار را هم انجام دهد اما باید تمرینات و کارهای بیشتر از رکاب زدن معمولی با دوچرخه انجام دهید. یا ممکن است به شما توان عضلانی منحصر به فردی بدهد، مانند تقویت کاسه زانو یا ساق پاهای شما! اگر به طور منظم دوچرخه سواری می کنید (یا هر ورزش دیگری انجام می دهید)، بدن شما با شرایط سازگار می شود تا به شما کمک کند در ورزشی که انجام می دهید روز به روز بهتر شوید. این همان قدرت تداوم است.
به طور کلی، دوچرخه سواری می تواند به بهبود تناسب اندام قلبی عروقی و کاهش توده چربی کمک کند. اینکه دوچرخه سواری ماهیچه ها و حجم بدنتان را چگونه شکل می دهد به عوامل بی شماری از جمله میزان سواری، نوع سواری، تمرینات خارج از دوچرخه سواری، آنچه که می خورید و همچنین هورمون های شما بستگی دارد.
آنچه خواهید خواند:
دوچرخه سواری در سطح حرفه ای برابر است با رشد عضلانی
اگر 15 تا 20 ساعت (یا بیشتر) در هفته رکاب می زنید، بهتر است بدانید که با گذشت زمان پاهایتان حجم پاهای دوچرخه سواران حرفه ای را به خود می گیرد. دوچرخه سواران حرفه ای سطح مقطع عضله ران بزرگتری از افراد غیر دوچرخه سوار دارند. به خصوص عضلات چهار سر ران که رکاب ها را به سمت پایین فشار می دهند و همچنین عضلات بزرگ همسترینگ که به بالا آوردن پدال ها به سمت بالا کمک می کنند. به همین دلیل است که برندهای مشهور سراسر جهان شلوار جین خاصی را به تناسب علاقه مندان به دوچرخه سواری می سازند که کمری کوتاه اما ران بزرگ و محکم دارند. اما یادتان باشد که لزوما هر فردی که دوچرخه سواری می کند ران پای درشت و بزرگ نخواهد داشت و همه چیز به ژن و نحوه سواری بستگی دارد. سواری طولانی تر، کندتر و با حالت ثابت باعث چربی سوزی می شود، بنابراین توده عضلانی شما در حالی که چربی کاهش می یابد، ممکن است رشد کند و در نتیجه ترکیب بدن متفاوت اما نه لزوما بزرگتر ایجاد می شود.
دوچرخه سواران معمولی به شلوار خاصی نیاز ندارند.
دوچرخه سوارانی که به صورت تفریحی رکاب می زنند یا دوچرخه سواران داخل سالن که دو یا سه بار در هفته ورزش می کنند، ران های بزرگتری نسبت به افراد غیر دوچرخه سوار ندارند. اگر برای انجام فعالیت بدنی 150 دقیقه‌ای در هفته با دوچرخه شهری خود دوچرخه سواری می کنید، تفاوت قابل توجهی به وجود نمی آید اما انجام این کار برای سلامت شما عالی است بنابراین نباید اجازه دهید چیزی شما را از مسیرتان منحرف یا متوقف کند.
برای افزایش حجم عضلانی باید تمرینات بیشتری انجام دهید.
اگر دوچرخه سواران حرفه ای که در مسابقات می بینید، پاهای بسیار عضلانی و بزرگی دارند، آن ها فقط دوچرخه سواری نمی کنند بلکه تمرینات بسیار بیشتری انجام می دهند. این افراد برای تقویت پاهایشان از وزنه و هالتر استفاده می کنند زیرا میزان هایپرتروفی عضلانی (افزایش اندازه عضلات اسکلتی) که با دوچرخه سواری به دست می آید یک سوم هایپرتروفی عضلانی است که از تمرینات مقاومتی به دست می آید. برای اینکه به این نتیجه برسید باید رژیم غذایی و برنامه تمرینی خود را کاملاً تغییر دهید.
تستوسترون بیشتر برابر است با توده عضلانی بیشتر
بدن مردان بیشتر از زنان عضلانی است زیرا سطح هورمون تستوسترون در مردان بالاتر است. هورمون آنابولیک سنتز پروتئین را تنظیم و تحریک می کند. هرچه بدن شما در دریافت پروتئین و سنتز آن در سلول های عضلانی بهتر عمل کند، آن سلول های عضلانی می توانند بزرگتر شوند.
ممکن است کمی نامتعادل شوید.
فعالیت ماهیچه ای در عضله چهار سر ران تقریباً چهار برابر بیشتر از همسترینگ در هنگام دوچرخه سواری است. تمرینات خم شدن زانو می تواند به حفظ تعادل کمک کند. برای جلوگیری از عدم تعادل عضلانی، یک حلقه همسترینگ TRX را امتحان کنید.
رو به روی کش های تمرینی TRX بنشینید و هر دو پاشنه را داخل گهواره های کش قرار دهید. رو به بالا دراز بکشید و پاها را صاف دراز کنید، پاشنه ی پاها را داخل کش قرار دهید و سپس دست ها را در قسمت پهلو ها قرار دهید. در حالی که ستون فقرات خود را سفت نگه داشته اید، باسن خود را از روی زمین بلند کنید، سپس پاشنه ها را با حرکتی صاف و کنترل شده به سمت باسن بکشید. در حالی که پاها را به حالت اولیه صاف می کنید، باسن را بالا نگه دارید. این حرکت را آنقدر تکرار کنید تا خسته شوید.
دوچرخه سواری باعث تقویت قلب و ریه می شود بنابراین می توانید لاغرتر شوید.
دوچرخه سواری با شدت بالا ظرفیت قلب و ریه های شما را افزایش می دهد. آمادگی قلبی عروقی بهتر باعث می شود چربی سوزی بهتری داشته باشید. همچنین به این معنی است که می توانید برای مدت طولانی تری سریع تر دوچرخه سواری کنید و کالری بیشتری بسوزانید. ما در آیبایک دو جلسه با شدت بالا در هفته را توصیه می کنیم که شامل 20 دقیقه تمرین اینتروال بالای 85 درصد حداکثر ضربان قلب شما باشد.
تپه‌ها و دوی سرعت، شما را قوی تر و بزرگ تر می کنند.
هایپرتروفی فقط تحت فشارهای سنگین اتفاق می افتد. به همین دلیل است که دونده‌های سرعت که به طور معمول از سراشیبی ها و سرازیری عبور می کنند و پاهای خود را محکم بر زمین می کوبند، به مرور زمان مانند یک تنه سفت و چهار شانه می شوند. دویدن بر روی تپه های زیاد می تواند شما را قوی تر و بدنتان را عضلانی تر کند.
