تاریخچه سه چرخه

سه چرخه نوعی وسیله حمل ونقل می‌باشد که دارای سه عدد چرخ می‌باشد، تاریخ پیدایش آن بر می‌گردد به قرن 19 میلادی و حدود سال 1828 سه چرخه هم چنین وسیله‌ی تفریح اشرا ف زاده ها و قشر متمول در دوران قاجاری بوده‌است و برای آدم های عادی جامعه در دسترس نبوده است.

سه‌چرخه‌ها برای کارهای گوناگونی ساخته شده‌اند برای نمونه برای حمل و نقل انسان، جابجایی بار، برای گردشگران و تفریح و برخی نیز برای انجام مسابقات به‌کار می‌روند. سه‌چرخه‌های رکابی سه‌چرخه‌هایی هستند که با رکاب زدن و نیروی انسانی (با تجهیزاتی شبیه به دوچرخه) به حرکت درمی‌آیند.

نمونه هایی از سه چرخه های رکابی به شرح زیر است:

ریکشای رکابی

ریکشای رکابی،  وسیله‌ای برای حمل مسافر در تعداد و مسافت محدود است و یکی از گونه‌های سه‌چرخه به‌حساب می‌آید. ریکشاهای رکابی با نیروی انسان کار می‌کنند که بیش‌تر برای سوارکردن مسافر و به‌صورت کرایه‌ای به‌کار می‌روند. ریکشاهای رکابی علاوه بر راننده، دارای یک یا چند جای نشستن هستند که برای جابجایی یک یا حداکثر دو سرنشین و ره‌سپار به کار می‌روند. ریکشاهای رکابی در شهرهای بزرگ جهان به‌ویژه در خاور دور، آسیای جنوب شرقی و هندوستان دیده می‌شوند و بیش‌تر برای مراکز شهری بزرگ، جذب گردشگر، و رویدادهایی که شلوغی زیادی ایجاد می‌کنند به‌کار می‌روند. بسیاری از ریکشاهای رکابی با ریکشاهای کم‌بهره که توسط کسی کشیده می‌شد، جایگزین شده‌اند.

سه‌چرخه باری

یک خودروی رکابی، یک وسیلهٔ نقلیه با نیروی انسانی است، که قابلیت محافظت در برابر آب و هوا و تصادفات را دارند. دراصل آن‌ها همواره خودروهای تک‌سرنشین هستند. آن‌ها از دوچرخه‌ها یا سه‌چرخه‌های زمین گستر (خوابیده روی زمین) هستند، که علاوه بر آن به خوبی صیقل زده شده‌اند (حفاظ آیرودینامیک). کارخانجات اندکی هستند که خودروی رکابی تولید می‌کنند؛ بسیاریشان دست‌ساز هستند.

سه‌چرخه‌های موتوری

این نوع سه چرخه ها همانند موتور سیکلت با نیروی محرکه موتور حرکت می کنند و انرژی خود را از بنزین در مدل های قدیمی یا نیروی باطری با هیبرید در مدل های جدید می گیرند.

اتوریکشا

 موتور سه پاچه یا توک-توک (نامی که بیشتر در تایلند کاربر دارد) خودرو و در واقع موتورسیکلتی است سه چرخه که یکی از عمده‌ترین روش‌های حمل مسافرهای درون‌شهری در بسیاری از کشورها در سراسر جهان، به ویژه در مناطقی که آب و هوای گرمسیری یا نیمه گرمسیری دارند و از جمله بسیاری از کشورهای در حال توسعه مانند هند، پاکستان، نپال، بنگلادش، فیلیپین، سریلانکا، هنگ کنگ، سودان، تایلند، افغانستان و چند کشور دیگر به‌شمار می‌رود. اتو ریکشا هم به عنوان یک وسیله نقلیه کرایه‌ای و هم برای استفاده خصوصی بکار می‌رود و پررونق‌ترین وسیله برای حمل و نقل افرادی است که پول کافی برای استفاده از تاکسی ندارند.

اتوریکشا گونهٔ موتوردار شدهٔ ریکشای سنتی است. ریکشای سنتی یک گاری کوچک دو یا سه چرخه‌است که توسط یک انسان کشیده می‌شود و اگر مانند دوچرخه با رکاب زدن حرکت کند به آن ریکشای رکابی می‌گویند.

شمار کمی از اتوریکشاها را می‌توان امروزه در خیابان‌های شهرک چینی‌های لندن و برخی نقاط دیگر اروپا دید، اگرچه بیش‌تر توسط گردشگران و نه مردم محلی استفاده می‌شود.

اغلب اتوریکشاهای هند ساخت کارخانه باجاج هستند؛ که در مدل‌های مختلف برای حمل تعداد متفاوتی از مسافر یا بار تولید شده‌اند. اتوریکشاهای معمولی برای حمل دو مسافر طراحی شده و حداکثر ظرفیت حمل سه نفر را دارند. این وسیله بسیار کم مصرف بوده و مکانیزم ساده‌ای دارد از این رو متناسب با اقتصاد کشورهای کم درآمد است. در بسیاری از شهرهای هند این وسیله به شکل دوگانه سوز برای استفاده از گاز مایع یا گازی در کنار بنزین تبدیل شده‌است. در برخی از شهرها مانند بمبئی به اختصار به آن اتو و در بعضی شهرها مثل پونا و بوپال به آن ریکشا می‌گویند.

این وسیله را در افغانستان و به‌ویژه در هرات به نام «زرنج» می‌شناسند. شاید به این دلیل که نخست، شهر زرنج مرکز ولایت نیمروز محل اصلی بسته‎بندی و استفاده از این وسیله نقلیه بود که بعداً به دیگر نقاط افغانستان گسترش یافت.

آیبایک ارایه دهنده بهترین کیفیت های سه چرخه بچه گانه و سه چرخه بزرگسال می باشد، برای ثبت سفارش و آگاهی از قیمت ها به بخش فروشگاه مراجعه کنید یا لینک ها را دنبال کنید.